Je kent het wel: je kijkt naar je kind en plots overvalt het je.
Dat gevoel dat je hart tegelijk wil ontploffen en smelten.
Zoveel liefde, warmte, trots… maar ook twijfel, kwetsbaarheid, en dat stille stemmetje dat fluistert: doe ik het wel goed? Geen enkele zin of woord beschrijft écht wat je dan voelt.
Ik leg het verhaal van jouw moederschap vast: liefdevol, echt en rauw.
De oneindige liefde, de zachtheid, maar ook de kleine barstjes en tranen die erbij horen.
Mijn shoots zijn jouw safe space. Een plek waar je jouw transformatie naar het moederschap kan vastleggen, een plaats geven en misschien zelfs helen.
Het begon in de tuin van mijn oma. Zij had zo’n oude analoge spiegelreflex, en ik mocht er af en toe mee spelen. Klikken, niet weten wat ik deed, en pas dagen later zien wat eruit kwam. Toen wist ik: dit wil ik doen. Fotograaf worden.
Fast forward naar het einde van het middelbaar. Mijn ouders gingen uit elkaar, het leven voelde wat wankel, en eerlijk? Ik durfde niet te kiezen voor fotografie. Te onzeker. Te duur. Dus ging ik voor plan B: vroedvrouw.
En ik heb daar nooit spijt van gehad. Als vroedvrouw leerde ik de kracht kennen die moeders in hun dragen. Rauw, intens, mooi en soms ook zwaar.
Maar op een bepaald moment voelde ik dat ik iets anders moest doen. Dat er nog een andere manier was om dichtbij te zijn bij die pure momenten, maar dan op míjn manier. Nu breng ik die twee werelden samen. De vroedvrouw in mij begrijpt moeders. De fotograaf in mij ziet hen. En samen maken ze beelden die voelen zoals het moederschap zelf: echt.helen.
Ik laat zien wat moederschap écht is.
Niet de perfecte plaatjes, maar het verhaal erachter, de liefde, de chaos, de tederheid, de twijfel. De momenten die je niet kan overdoen, maar wél kan vasthouden. Dat is wat ik wil maken: beelden die blijven, ook als de tijd verder raast.
Ik heb iets met orka's en walvissen.
Ik kan uren scrollen op instagram of tiktok, van het ene filmpje naar het andere.
Uiteraard staat walvissen of orka's spotten op mijn bucket list.
Als dat nog niet gek genoeg is, moet ik misschien ook melden dat ik echt spiriwiri AF ben.
Manifesteren, de volle maan, kristallen & wierrook? Jep that's me.
Doe ik yoga, zorg ik voor Oona, spreek ik af met vriendinnen, ga ik weg met mijn gezin.
Maar eerlijk? Veel vrije tijd schiet er niet over, met twee jobs...
Buiten vroedvrouw ook nog yogateacher én life coach ben geweest? Oh ja ik heb ook nog een boekenwinkel gehad.
Wat kan ik zeggen? Het leven is té kort om vast te blijven zitten?
Spaghetti always.
Vooral diene goeie van BAVET, en ja ik doe daar ook echt mijn bavet aan.
Pannenkoeken staan ook op mijn lijstje , toen ik overtijd ging tijdens mijn zwangerschap van Oona, ben ik de uren voordat in arbeid ging, pannenkoeken gaan eten. Op zich geen probleem, hoor ik je denken. Maar ik had zwangerschapsdiabetes én ik had al 5 maand bijna geen suiker gegeten!